McLaren 570S

McLarens instapmodel is gearriveerd. Tijd om op pad te gaan met de 227.500 euro kostende, 570 pk sterke, 328 km/u snelle en zeer oranje McLaren 570S. Laten we eens beginnen met iets opzienbarends: de McLaren 570S is net zo snel als de legendarische McLaren F1. Dit is – laten we dat niet vergeten – het instapmodel van de firma. Toch klopt het niet. Hij is sneller. Maar daarover later meer. Het is uiteraard geen toeval dat er wordt geschermd met F1-achtige acceleratietijden. Want als statement voor wat betreft de snelheid en doelgerichtheid zijn de getallen veelzeggend.

 Waar staat deze McLaren 570S in het gamma?

McLaren noemt de 570S een ‘luxueuze sportwagen’. De 570S is de eerste auto in McLarens Sport Series-assortiment. Hij zal binnenkort worden geflankeerd door de 540C, de nog meer op comfort afgestemde 570GT en in 2017 door een roadster-versie. Daarboven in McLarens hiërarchie bevindt zich de Super Series (met de 650S en 675LT) en aan de top staat de Ultimate Series (met de P1 en P1 GTR). Het is daarmee voor het eerst dat er sprake is van duidelijkheid en samenhang in McLarens modellengamma. We zijn inmiddels gewend geraakt aan het idee dat alle auto’s gebruik maken van dezelfde 3,8-liter twin-turbo V8, een identieke SSG-versnellingsbak met dubbele koppeling en dezelfde koolstofvezel carrosserie. Het zijn de accessoires die veranderen. Dus de kern van de zaak is uit te vinden hoe het bedrijf erin geslaagd is om de vraagprijs van de 650S te verlagen met dik 60.000 euro. Of, anders gezegd, hoe het merk zich kan veroorloven om 289.500 euro te vragen voor de 650S.

 De auto heeft de welbekende deuren

‘Slechts 10 procent van de onderdelen is identiek aan die van de 650S’, zegt Andy Palmer, hoofd van de Sport Series. ‘Dat zijn vooral zaken als de voorste en achterste draagarmen, het remsysteem, een aantal motoronderdelen en het Iris-infotainmentsysteem. De motor maakt gebruik van nieuwe injectoren en turbo’s en de uitlaat en de spruitstukken zijn speciaal voor dit model ontwikkeld. We hebben zelfs de koolstofvezel monocoque veranderd.’ Daar is een reden voor: McLarens zijn geen gemakkelijke auto’s om in te stappen. De hoek waaronder de deur opent en de breedte van de dorpels zorgen ervoor dat instappen in een McLaren voelt als instappen in een circuskanon. Dus is in dit model de drempelhoogte met 8,5 centimeter verlaagd en openen de deuren nu verder naar buiten. Je zou kunnen stellen dat het een verandering is waarvan de 650S ook zou moeten profiteren, tenzij de eigenaars van mening zijn dat hoe moeilijker het is om in te stappen, hoe sportiever de auto is. Ja, daar zit misschien een kern van waarheid in.

De oorzaak van de kostenbesparing zit ‘m grotendeels in het onderstel en de aerodynamica. In plaats van de hightech hydraulische dempers van de 650S, die de auto superstabiel houden zonder de noodzaak van stabilisatorstangen en op die manier zorgen voor de spookachtig soepele wegligging, krijgt de McLaren 570S min of meer standaard vering en dempers en (een unicum voor een moderne McLaren) echte stabilisatorstangen. Ook zijn er geen beweegbare aerodynamische onderdelen te vinden op de 570. Geen omhoogkomende achterspoiler om de 570S een betere wegligging te bieden op hoge snelheid of te helpen bij het afremmen. In plaats daarvan moet de onopgesmukte body het hebben van een paar vaste spoilers en een groot aantal luchtopeningen en inlaatkanalen.

 Zijn er ook minpunten te vinden?

Wat ik niet kon waarderen totdat ik daadwerkelijk met de McLaren 570S op pad ging, was hoe de carrosserie over het onderstel is gedrapeerd. De vitale delen zijn weliswaar bedekt. Maar dat is het wel zo’n beetje, en er wordt suggestief gezinspeeld op wat eronder zit. De verleiders. Het maakt het echter dubbel zo frustrerend dat je niet het achterdek kunt openen. Je kunt simpelweg niet eens lekker kijken wat voor moois er allemaal onder zit. Alles wat je te zien krijgt, is een minuscuul klepje voor het bijvullen van de olie. De rest zit potdicht. Wel mooi is dat de 570 een concave achterruit heeft, net als een Citroën C6, want dat is gewoon cool. Geruststellende gedachte is dat deze het zicht naar achteren niet verpest, maar gezien het feit dat ik in mijn achteruitkijkspiegel op dit moment alleen maar duisternis zie, kan het zijn dat ik mijn oordeel te snel klaar heb. Het is kwart voor vijf ‘s nachts en ik ben op weg naar het noorden, weg van de warme zuidelijke kust van Portugal, richting de koelere hooglanden, waar we een prettig samenzijn hebben geregeld voor de McLaren 570S.

 Maar het zijn toch vooral voordelen die de 570S meebrengt

Er is geen vijandiger manier om vertrouwd te raken met een supercar dan rechtstreeks uit bed plaats te moeten nemen in een donkere, onbekende stoel, om vervolgens vele uren over de snelweg te rijden. Echter. Om geschikt te zijn voor dagelijks gebruik, is het vooral van belang hoe gemakkelijk je de navigatie in kunt stellen (zeer). Of je een flinke weekendtas kwijt kunt in de kofferbak (eenvoudig). En hoe snel de telefoon aansluit op de auto via Bluetooth (makkie). Maar ook hoe comfortabel de stoelen zijn (de bestuurdersstoel is heerlijk).

‘Het surrealistische sprintvermogen, gekoppeld aan een chassis met een verbazingwekkende agiliteit, zorgt ervoor dat hier iets heel speciaals is gecreëerd’

Toch, dit is wat me gelijk opviel: het is nog steeds lastig om de auto te betreden. Helemaal in combinatie met de optionele koolstofvezel stoelen. De motor klinkt bijzonder rumoerig en agressief in een ondergrondse parkeergarage om 04.15 uur. Elke keer als ik uitstap, stoot ik mijn enkel tegen de externe, koolstofvezel dorpel. De koplampen hebben een enorm krachtig grootlicht. De cruisecontrole is eenvoudig te bedienen. De zonnekleppen zijn voorzien van spiegeltjes en voelen een beetje TVR-achtig aan. Het digitale dashboard bestaat niet uit één groot scherm, maar uit drie kleine. Ik was een beetje teleurgesteld toen ik merkte dat de optionele Bowers & Wilkins 12-speaker stereo-installatie heel hard moet werken om het achtergrondgeluid te overstemmen. Ik kan me niet voorstellen dat het standaard vier-luidsprekersysteem volstaat in een auto als deze. Zo, dat was het dus.

 Wat is het verbruik van de sportauto?

Let wel, dit zijn geen lukrake observaties. Dit is belangrijk. Immers: al deze dingen, zaken als verfijning en toegankelijkheid, zijn kenmerken waarover ik me het meeste zorgen maak in de McLaren 570S. In- en uitstappen vereist soepele gewrichten en ik kan niet in alle eerlijkheid zeggen dat de vijf uur na mijn luidruchtige start voorbijglijden in absolute rust. Eerlijk gezegd hoor ik vreemde geluiden komen vanaf de koolstofvezel body en de geluidsisolatie kan best worden verbeterd. Alleen, als dat zou gebeuren, wordt de McLaren 570S zwaarder. Dat zou ‘m langzamer en minder efficiënt maken. Dat willen we dan weer niet. En wanneer ik stop om te tanken na een afstand van 390 kilometer, heb ik helaas niet de beloofde 1 op 8,8 gehaald die de boordcomputer aangeeft, maar gelukkig heb ik ook geen pijn, ik ben niet doof van de rit en het gemak waarmee je in deze auto kilometers maakt is indrukwekkend. We zijn er bijna. Serra da Estrela, een nationaal park met Portugals enige skigebied – en de N339. De N339 is zo goed dat ik de minister van Verkeer wil opsporen om hem of haar een knuffel te geven. Dat wil zeggen: totdat ik de N338 ontdek. Daarna wil ik een kind van haar, als het een haar is. Majestueuze granieten landschappen worden aan elkaar geweven door fabelachtige stukken wegdek. We klimmen omhoog door de geplaveide bergwegen van Covilhã; de 570S voelt smal aan en laat zich gemakkelijk besturen op de oude straten, de versnellingsbak blijkt geen zwakke plekken te hebben en uiteindelijk komen we boven de boomgrens terecht in een surrealistisch landschap waar elke verweerde rots eruit ziet als kunst.

 Wat maakt de McLaren zo uniek?

Haal diep adem, laat het allemaal tot je doordringen, geniet van het landschap en ga. We klimmen en klimmen, we stijgen naar 1.600, 1.700, 1.800 meter en toch is er geen enkele hint dat de McLaren 570S naar adem hapt. De turbo’s voelen scherp en gretig en de vermogensafgifte is opwindend. Het loont om het toerental hoog te houden, want hoewel de motor woest is in deze regionen, heb je altijd het gevoel dat de auto meer volgzaam en controleerbaar is. De remmen zijn ongelooflijk. Palmer zei gisteravond dat ‘McLaren wil domineren op het gebied van stuurgevoel’. Toen leek dat een pompeus statement, maar nu twijfel ik er niet meer aan.

Waar een Ferrari zo snel reageert dat ie bijna nerveus wordt, voelt de McLaren weergaloos. De besturing biedt gevoel, is direct en plaatst de auto precies waar je ‘m hebben wilt. Dit gevoel en die juiste dosis gevoeligheid zorgen voor een kolossale hoeveelheid vertrouwen. Het helpt daarbij dat de auto nooit om je heen lijkt te groeien, of z’n wendbaarheid verliest. In plaats daarvan raak je volkomen bevangen door het proces van versnellen, remmen, sturen en schakelen. Omdat de ophanging nooit gekke sprongen maakt, voelt de auto prachtig natuurlijk aan; hij danst met en op de weg. Wanneer je echt hard gaat, ontdek je pas dat de 570S een auto is voor dagelijks gebruik. En geen circuittijger. De duidelijke communicatie zorgt ervoor dat je voelt dat de verrassend bescheiden 225-banden aan de voorkant beginnen te ondersturen lang voordat overstuur een mogelijk probleem kan gaan vormen. Maar het betekent wel dat je bij het accelereren uit een bocht een beetje moet oppassen. Voor je het weet, neem je een bocht te wijd als je te veel te snel wilt. Je zult merken dat de tractiecontrole dan subtiel begint in te grijpen.

 Conclusie?

Maar het is veiliger dan wild overstuur en het vindt alleen plaats wanneer de auto wordt getart. Ik verwijs graag even naar het begin. Deze auto heeft een bijna surrealistisch sprintvermogen. Dat, gekoppeld aan een chassis met een verbazingwekkende agiliteit, zorgt ervoor dat er iets heel speciaals is gecreëerd. De McLaren 570S beschikt misschien niet over de technologische focus van de 650S. Maar terwijl ik met ‘m rijd, lijken twee zaken zeer duidelijk. Het hele spel met betrekking tot op straatauto’s toe te passen technologie uit de Formule 1 waarover men zo vaak rept, is prietpraat, maar wat de Formule 1 ongetwijfeld wel heeft doorgegeven aan de straatauto-afdeling van McLaren zijn de processen die nodig zijn om verbeteringen en veranderingen snel door te voeren. De snelheid van de ontwikkeling van McLarens is sinds de MP4-12C enorm geweest. De 570S is een zelfverzekerde auto van een bedrijf dat een unieke plek heeft gevonden in het gamma van de supersportwagens. Het andere dat me opvalt? Wanneer ik moest kiezen tussen deze of de 650S zou ik denk ik voor de 570S gaan. Ik hou van de wijze waarop de 570S rijdt en hoe hij eruitziet. Maar kiezen tussen twee McLarens is niet de reden waarom we hier zijn.