Met het dna van zulke illustere voorvaderen in z’n genen kán de nieuwe Renault Clio RS 200 EDC niet anders dan een knaller zijn, toch? Nou…
Is de Renault Clio RS 200 EDC net zo goed als zijn voorgangers?
Weinig afdelingen hebben de afgelopen jaren zó consequent zúlk goed spul afgeleverd als Renault Sport. Al vanaf de eerste speciale snelle versies van toen de Clio nog gewoon 5 heette, is zo goed als alles wat de Magiërs van Dieppe hebben aangeraakt, in goud veranderd. 5 Turbo, 5 GT Turbo, Clio Williams, RS, Sport Spider – als Renault Sport zich er tegenaan bemoeid had, wist je dat je een auto had waarin puur rijplezier voorop stond. En nu is er dan de nieuwe Renault Clio RS 200 EDC.
Het is een zegen én een vloek, het hebben van zulke voorgangers. Als er zo veel goeds in je verleden zit, bestaat het niet dat je slecht bent. Aan de andere kant: de verwachtingen zijn zo hooggespannen – als je maar iets minder dan briljant bent, val je al tegen. Ga er maar aan staan. De nieuwe RS lijkt echter niet erg gebukt te gaan onder zijn verwachtingspatroon. De Renault Clio RS 200 EDC staat daar een partij te blaken van zelfvertrouwen – het grenst aan het arrogante.
Nu heeft ie op voorhand ook al een hoop om trots op te zijn. De Renault Clio RS 200 EDC ziet er bijvoorbeeld erg lekker uit. Onze landgenoot Laurens van den Acker heeft in de basis al een erg fijne vijfdeurs hatchback in coupévermomming afgeleverd, die voor de RS-gelegenheid is opgetuigd met dik, 17 inch lichtmetaal, een stevige voorspoiler met grijze accenten in de vorm van een F1-voorspoiler, en een achterbumper met grijze diffusor en dubbele uitlaten.
Eenvoudig, maar effectief
Het interieur is van hetzelfde laken een pak. Strak, mooi afgewerkt met over het algemeen mooie materialen (dat tegenwoordig zo hippe ‘pianolak’-gedoe werkt uitstekend in de Clio). Een paar RS- en Renault Sport-logo’s en wat kleuraccenten op stuur, portieren en pook zorgen voor wat afleiding. Lekkere sportstoelen zijn standaard; de bestuurdersstoel is gelukkig in hoogte verstelbaar, want in de passagiersstoel zit je wel érg hoog. De blikvanger is de middenconsole, die er dankzij het geglim en de metalen rand haast uitziet als een enorme iPad met een paar knoppen. Het scherm is dan ook van het aanraaktype, en verbergt (al naar gelang je bijbetaling) een enorme hoop extra’s, waaronder een zeer uitgebreide boordcomputer die zaken als g-krachten, slippercentages, benut vermogen, stuurhoek en de temperatuur van de versnellingsbakolie laat zien.
Renault heeft deze keer gekozen voor een andere, behoorlijk mildere aanpak. Alle voorgaande Renault Sport-producten waren hard, keihard – op het onvergeeflijke af. Zo niet deze Renault Clio RS 200 EDC. Dit is met enige afstand de comfortabelste RS ooit. Natuurlijk, het onderstel is stevig, maar zeker niet hard en in vergelijking met vorige RS’en ronduit zacht. Voor de liefhebbers is er wel het Cup Chassis, dat 3 millimeter lager en 15 procent stijver is – en nog altijd comfortabeler dan het onderstel van de vorige ‘gewone’ RS.
Is dat erg? Nee, op zich niet
Er is namelijk bijzonder weinig mis met het onderstel. Het weert zich kranig als je bochten beschouwt als vijanden die te vuur en te zwaard bestreden moeten worden. De neus duikt duidelijk meer de bocht in dan voorheen, aan de achterkant wordt sneller een wieltje opgetild, maar in de strijd is het hoe dan ook de bocht die aan het kortste eind trekt.
De besturing is, zoals altijd tegenwoordig, elektronisch bekrachtigd, en dat pakt niet altijd goed uit qua gevoeligheid. Sommige fabrikanten maken er een potje van, bij anderen merk je het niet eens. Renault bevindt zich ergens in het midden – het voelt niet slecht, maar het kan beter. Aan de motor en de bijbehorende prestaties zal het trouwens niet liggen: de 1,6-liter turbomotor knalt er 200 pk uit, en zorgt voor een sprint naar 100 in 6,7 seconden en een top van 230 km/u.
‘We kwamen meer dan we leuk vonden situaties tegen waarin de automaat de foute keuzes maakte’
Kiezen uit drie rijstanden
Normaal, Sport en Race. Daarmee kun je een aantal van de parameters van de auto beïnvloeden: gaspedaalrespons, schakeltijd en -gedrag, geluid, antislipelektronica en de mate van stuurbekrachtiging. In de Sport- en Racemodus is de besturing een stuk zwaarder – prettiger, als je het ons vraagt. Eigenlijk moet je de RS, voor het leuke, altijd minimaal in de Sportstand zetten, al moet je dan niet schrikken van de afstelling van het esp (bij Renault esc geheten) – je mag een behoorlijk eind glijden voordat er wordt ingegrepen; veel meer dan bij de meeste concurrenten.
Wezenlijk anders dan voorheen is ook het feit dat de Clio RS altijd is voorzien van een automaat met dubbele koppeling – een handbak is er niet. Je kunt zelf schakelen met de pook, of met de grote flippers die aan de stuurkolom vastzitten (waarvoor hulde). Het gaat niet altijd goed als je het de automaat allemaal zelf laat uitzoeken; we kwamen meer dan we leuk vonden situaties tegen waarin de automaat de foute keuzes maakte. Een beetje gaan opschakelen terwijl we middenin een haarspeldbocht zitten, dat werk. In Sport wordt het al veel beter, in Race doet de automaat zo goed als niets meer. Bovendien heb je dan ook launch-control tot je beschikking: linkervoet op de rem, volgas, rem los: maximaal weg. Leuk!
We zijn een beetje in de war
We weten het niet. Het is een prima ding: snel, mooi en vermakelijk. En stukken meer allround, door je niet de hele tijd om het onderste uit de kan te smeken. Maar toch: dat laatste was wel wat alle vorige RS’en zo verslavend leuk maakte. Deze RS biedt veel meer dan de vorige – eens. Maar soms is meer dus minder.
Renault Clio RS 200 EDC
13/20
Cijfers
0-100 km/u: 6,7 s
Top: 230 km/u
Verbruik: 6,3 l/100 km
Motor: 1.618 cc, viercilinder turbo benzine
Aandrijving: voor
Vermogen: 200 pk
Koppel: 240 Nm
Gewicht: 1.179 kg
CO2: 144 g/km
Prijs
NL € 25.990
BE € 24.950
Vonnis
Beter, maar liever – niet het hardcore-karakter dat de vorige RS’en zo geliefd maakte. Leuk blijft ie, en de markt kon hiervoor wel eens een stuk groter zijn
Reacties