Kies een Britse b-weg. Het maakt eigenlijk niet uit welke. Gooi ze allemaal in een vissenkom en grabbel er een lotje uit met een nummer erop: prima. Of je pakt het anders aan, en je kiest bewuster: de langste bijvoorbeeld, de B6318, die 99 kilometer meet. Of de meest noordelijke, de B9087, die op de Shetland-eilanden ligt. Of neem de B660. Op sommige plaatsen ligt ie maar anderhalve meter boven zee­niveau terwijl ie toch ver van zee ligt. Net Nederland.

Maar wat is de beste b-weg voor een BMW?

De BMW M2 is de beste auto van 2016 voor een b-weg. Zonder twijfel. Het Verenigd Koninkrijk heeft ongeveer 35.000 kilometer aan b-wegen, en de BMW M2 is lollig op elk van die kilometers. Wij rijden op de B3081, wat misschien klinkt alsof we willekeurig in voornoemde vissenkom hebben gegraaid, maar een paar jaar geleden werd die weg uitgeroepen tot de meest bochtige weg van Groot-Brittannië. Dat is een beetje misleidend, want voor het grootste deel van z’n 70 kilometer, zuidoostwaarts vanuit Shepton Mallet naar z’n einde op een T-splitsing met de A31 bij Ringwood, is het een heel normale weg. Wel ‘normaal’ op een schitterende manier, zoals eigenlijk alleen Britse b-wegen dat kunnen zijn.

Maar net onder Shaftesbury wordt het anders. Daar is het ineens zigzagland. En het gaat door de heuvels. De weg wringt zich door het landschap, gaat op en neer, hij knijpt en bukt en slingert. Op de top opent ie zich, kalmeert en biedt een uitzicht over Dorset alsof er niets is gebeurd. Met de rust weergekeerd, knipperen we met onze ogen en denken: wat gebeurde daar nou?

Hij laat zich namelijk niet kennen op een b-weg, geen moment. Ergens anders laat ie zich misschien wel kennen, maar niet op een b-weg. Oh ja, we weten dat BMW claimt dat ie een allrounder is en we weten ook zeker dat je ‘m op elk type weg te gek zou vinden. Maar geloof ons, BMW heeft deze auto eigenlijk voor dit terrein ontworpen. Op de snelweg hobbelt ie wat en klappen z’n dikke banden op oneffenheden. In de stad merk je dat de koppeling pas laat aangrijpt en dat die banden niet zo lekker zijn op verkeersdrempels.

Maar op b-wegen kom je om te rijden, toch? En dat is waar de BMW M2 goed in is. Z’n gedrag is eerlijk en open, waardoor ie verfrissend is en vol van allure. Hij heeft een duidelijk doel, en dat maakt ‘m onderscheidend. Natuurlijk valt er kritiek te leveren, dat kan altijd, en dan zou je kunnen zeggen dat de zescilinder met enkele turbo niet zo bijterig en snel reageert als de twin-turbo in de M3, dat de besturing minder verfijnd is, of dat het onderstel niet zo mooi gebalanceerd is als dat van een Porsche Cayman. Maar hij is echt enorm lollig.

Waar komt dat lollige vandaan?

Het is de besturing – en daarmee in feite de hele voorkant – die anders is dan in alle andere auto’s. Kijk om te beginnen eens goed naar de bolle, uitgeklopte wielkasten: die geven de M2 een bonkige stevigheid die veel zegt over z’n dynamiek. Hij rijdt namelijk net zoals ie eruitziet. Hij heeft iets stevigs, iets onverzettelijks, alsof ie op dit soort wegen is geboren – er is totaal geen speling, alleen maar gevoel, stevigheid en lust. De M2 hongert naar bochten en verslindt ze. Je draait een bocht in en je voelt dat de besturing wat kracht vergt, je arm komt onder druk, en de link tussen je wielen en je schouders is een directe, je wordt ondeelbaar één. Z’n voorwielen hebben altijd meer grip als je het nodig hebt, dan volgt de korte wielbasis, en die wordt hard achtervolgd door een enthou­siaste achteras.

De M2 laat zien wat een turbo vermag. De enkele turbo is misschien niet de vlotste, maar hij gaat zo goed samen met die brede banden, die gedrongen wielbasis en het strakke differentieel dat je daar geen enkele last van hebt. Ga op het gas en je voelt meteen dat de auto het oppikt en begrijpt. Hij houdt maar grip, alsof het niet anders kan, en die grip is altijd voelbaar en vermakelijk. Je hoeft niet hard te gaan om met de M2 te communiceren. Je hoeft eigenlijk alleen maar aan het stuur te draaien. En op een b-weg draai je nou eenmaal veel aan het stuur.

Is het niet zoveel communicatie dat je uit je stoel trilt?

Je voelt ook zo goed wat de banden van plan zijn. Ze zijn dik, dus ze geven niet heel nauwkeurig elk hobbeltje in het wegdek aan je door. De feedback is wat grof, maar je weet altijd waar je bent met de M2, en je behoudt altijd het vertrouwen in z’n weggedrag. Hij is betrouwbaar en voelt ook zo aan – en dat is, gezien de afstand tussen de assen en hoe wild de M2 had kunnen zijn als broertje van de opzettelijk zo weerspannige M3 en M4, reden voor een feestje.

We gaan even op het gas in een van de haarspeldbochten en jazeker, dan breekt de achterkant een beetje uit, maar niet te plots en niet te bruut. Hij is een grootmoedig klein beest. En hij heeft een handbak. Een paar keer zoeken onze vingers naar de flippers achter het stuur, maar dan herinneren we ons dat er iets leukers te doen is: roeren met een pook. De handbak (in Nederland officieel niet verkrijgbaar; misschien als je het heel lief vraagt) is al even vlezig – en dat bedoelen we alleen maar positief – als de rest van de auto. Tenzij je z’n tractiecontrole volledig uitzet, geeft ie automatisch tussengas bij het terugschakelen. En eigenlijk voegen de ouderwetse, korte onderbrekingen tussen de versnellingen iets toe ten opzichte van het onmiddellijke schakelen van een automaat. Het zet je aan het denken over wat er onder je gebeurt, en betrekt je daarbij.

Van wie heeft de BMW M2 allemaal gewonnen?

Er waren andere auto’s in de strijd voor deze prijs – en niet de minste: de Ford Focus RS, de Volkswagen Golf GTI Clubsport S, de nieuwe Porsche Cayman – dus de marge waarmee de BMW heeft gewonnen, was niet groot. Maar de M2 stak niet boven de rest uit omdat ie meer waar voor je geld biedt dan de Porsche of beter is gebouwd dan de Focus, maar omdat ie het beste uit een weg weet te halen en dat aan jou doorgeeft. Hij is een versterker, een vergrootglas. En als je wegen die zo leuk zijn als de gemiddelde Britse b-weg nog verder uitvergroot, dan gebeurt er iets spe­ciaals. In een BMW M2 overkomt je dit vaker dan in een andere auto.

BMW M2



Motor
2.979 cc
zescilinder turbo
370 pk @ 6.500 tpm
465 Nm @ 1.400 tpm
Aandrijving
achterwielen
6v handbak
Prestaties
0-100 km/u in 4,5 s
top 250 km/u
Verbruik
8,5 l/100 km
199 g/km CO2
G Label
Afmetingen
4.468 x 1.854 x 1.410 mm
(l x b x h)
2.693 mm (wielbasis)
1.570 kg
52 l (benzine)
390 l (bagage)
Prijzen
€ 79.990 (NL, 7v automaat)
€ 59.350 (B)

Reacties

Geef een reactie

(verplicht)