Speedweek 2013: Jaguar vs Maserati

Twee sportieve GT’s met meer dan 450 pk en achterwielaandrijving. Een leeg circuit. Wat denk je, wat zou jij doen?

Het spijt me, lief vogeltje. Daar zit je rustig in je boom te tjilpen en dan komen er twee luidruchtige V8’s je gezang verzieken. Het lawaai van de een is afkomstig van een Jaguar F-type, en het klinkt als een onbehouwen, basachtige ondertoon die wordt overstemd door een mix van gesputter en geknetter. Het klinkt als een heks die over haar nek gaat. Het andere geluid is afkomstig van een Maserati GranTurismo MC Stradale, en dat geklater en gehuil verjaagt de spreeuwen uit de lucht. De Jaguar laat een spoor van rook achter als was het een straaljager tijdens een luchtvaartshow. De MC glijdt er op z’n gemak achteraan en laat daarbij rubbersporen achter op het asfalt die zo diepzwart zijn als de koolstofvezel motorkap.

Dit zijn flamboyante auto’s die veel gemeen hebben. Beide hebben een grote V8 die voorin ligt en die de achterwielen met brede banden aandrijft. Beide leveren een vermogen dat richting 500 pk gaat, beide accelereren in iets meer dan 4 seconden naar de 100 km/u, beide hebben een topsnelheid die de wettelijk toegestane ruimschoots overschrijdt. En beide, zo zal later blijken, zijn volslagen anders dan hun eerste indruk doet vermoeden.

Op de weg voelt de fraaie Jaguar aan als een roadster GT met de motor van een locomotief, en hij heeft een rijgedrag dat wordt gekenmerkt door moeiteloze prestaties. Ook heeft ie een van de meest luidruchtige uitlaatgeluiden van een productieauto. Klap het dak neer en je kunt alleen al genieten van het geluid dat de Jaguar produceert. Op papier is het een echt Britse roadster. In praktijk is ie fors en een beetje overdadig, hij heeft alle ingrediënten van iets… Amerikaans. De eerste indruk die je krijgt is die van een chique musclecar.

Geef je ‘m op het circuit de ruimte en zet je ‘m in de Dynamic-stand, dan verandert het karakter van de F-type. Als je behoedzaam met het gaspedaal omgaat, kan de Jaguar van links naar rechts worden gesmeten zonder te gaan glijden. Hoewel je voortdurend het gevoel hebt dat je maar een toefje extra gas hoeft te geven om in de slip te raken, blijkt in praktijk dat ie weinig last heeft van overgewicht. Het is 1.665 kilo, schoon Brits vlees aan de haak dat door een meedogenloze V8 met supercharger in beweging wordt gebracht. Die compressor doet op de achtergrond stilletjes z’n werk, zorgt voor een enorme lading koppel en vermogen die via een soepel schakelende achttraps automaat op de achterwielen wordt overgebracht. Het is een veel betere en opwindendere circuitauto dan we tevoren hadden gedacht.

Het is veel lastiger om een goed beeld te krijgen van de Maserati MC, en in alle opzichten is hij het tegenovergestelde van de Jaguar F. Overladen met koolstofvezel en aerodynamische voorzieningen ziet ie er agressief uit en lijkt ie klaar voor de race. Maar de auto voelt een beetje bloedeloos aan, de besturing is een tikje vaag. Zet je ‘m op het circuit in de Race-stand, dan verandert elke keer opschakelen in een karatetrap en de besturing wordt directer. Toch blijft ie weinig energiek, zeker in de S-bochten waarin hij nooit aan de verwachtingen voldoet die z’n uiterlijk oproept. Zeker, hij produceert het juiste V8-geluid en hij gaat in een zekere cadans over het circuit, maar hij voelt nooit zo hardcore aan als ie eruitziet. Hij levert ruim 30 pk minder dan de Jaguar en is 105 kilo zwaarder, dus hoef je je er niet over te verbazen dat zijn rondetijden langzamer zijn.

We kunnen de Maserati sommige van z’n enigszins valse voorwendselen vergeven, want anders dan de eerste MC die een rolkooi achterin had, heeft deze vier fatsoenlijke zitplaatsen. Maar als puntje bij paaltje komt, hebben deze twee auto’s zich volkomen vergist in het verhaal over wolven in schaapskleren. De fraaie Jaguar F-type roadster verbergt z’n tanden en de gevaarlijk ogende Maserati MC blijkt uiteindelijk braver dan ie oogt.