Lakkunstenaars: Topaz Detailing

Wil je dat jouw LaFerrari opvalt tussen alle LaFerrari’s van je vrienden? Breng dan eerst een bezoekje aan Topaz in Londen.

‘De eerste keer dat ik de mechanische boenborstel in mijn handen kreeg, verloor ik mijn greep erop, smakte hij tegen de Mercedes, en vloog door de ruimte. Ik dacht meteen: hm, hoe vertel ik dit aan pa?’

Voor een bedrijf met de reputatie dat het waarschijnlijk ’s werelds meest vooraanstaande forensische lakexpert is, is de oorsprong eenvoudig en nederig – en kennelijk vrij toevallig. Nabil Naamo, die Topaz Detailing begon met zijn broer, Mazin, vervolgt zijn verhaal: ‘Toen ik voor het eerst geïnteresseerd raakte in lak, kreeg ik een mechanische boenborstel in handen en besloot ik te gaan oefenen op de C-klasse van mijn ouders, en dat liep dus niet zo goed af.’

De broers brengen een flink deel van hun leven door in de nabijheid van schitterende auto’s, van Porsches en Ferrari’s tot ‘ongeveer elke M die je kan bedenken’. Pas toen ze meer ervaring hadden, kwam ineens het moment dat het kwartje viel.

Mazin valt in: ‘We dachten: waarom zien onze eigen auto’s er zo spectaculair uit nadat we ze onderhanden hebben genomen, maar kun je dat nergens anders laten doen? Er was kennelijk een niche, en daar wilden we in springen.’ Bij de broers moet je niet per se zijn om vermoeide laklagen een welkome opfrisbeurt te geven, ze willen vooral de imperfecte laklaag verbeteren die auto’s nog hebben als ze van de band rollen. ‘De autofabrieken hebben een grens. Hun redenering is: 90 procent van de klanten is tevreden met deze afwerking, dus dit is waar we stoppen’, vertelt Mazin, terwijl een recent op kenteken gezette Ferrari F12 door een machine opgewreven wordt.

Er is geen enkele reden om te twijfelen aan het kunnen van de mannen die hier werken, maar bij het horen van het geluid dat je normaal hoort uit een cirkelzaag, kijk je toch wat ongerust naar de carrosserie van de auto van dik drie ton die ‘wordt bijgewerkt’.

‘Het kost ons tachtig uur om de lak op een auto te verfijnen en te perfectioneren. Het kost autofabrikanten ongeveer honderd uur om een auto in elkaar te zetten; die gaan dus van hun leven niet dubbel zo veel arbeid in een auto stoppen om alleen maar een heel klein deel van hun klanten blijer te maken.’

Terwijl een gloednieuwe LaFerrari achter de F12 wordt gezet, en het gekrijs van de machines nog gruwelijker lijkt nu er een auto van meer dan een miljoen aangepakt gaat worden, vragen we hoe ‘s werelds beste automakers reageren als ze horen dat hun lak niet perfect is. ‘We zeggen niet dat autofabrikanten slecht lakwerk afleveren. We begrijpen dat je uit een commercieel oogpunt ergens een grens moet stellen. Autobedrijven vinden het prima dat wij het lakwerk naar een hoger plan tillen’, zegt Mazin.

Topaz biedt allerlei services, maar wie kiest voor de totale behandeling – die meer dan 12.000 euro kan kosten – heeft zonder enige twijfel ’s werelds chicste poetsbeurt te pakken. Het heeft zelfs allemaal een beetje de sfeer van een forensisch crimineel onderzoek.

Het eerste apparaat dat tevoorschijn komt, is een ‘zonnepistool’ dat via een scherpe lichtprojectie nare krullen in de lak, ‘hologrammen’ en een ‘sinaasappelhuidje’ ontdekt (dat laatste is een kuiltjesachtig effect dat zelfs gloednieuwe auto’s, zoals die F12, hebben). Lichtreflecties zijn in dit proces van het grootste belang zodat Topaz allerlei gloeilampen, tl’s, led’s en halogeenlampen gebruikt, in allerhande combinaties, om iedere oneffenheid op te sporen.

'Complexer of lastiger dan de minutieus gevormde aerodynamica van de LaFerrari wordt het niet'

Dan wordt er een elektronische dieptemeter gebruikt om te zien hoe de dikte van de lak varieert. Tot dertig metingen worden op ieder deel van de carrosserie gedaan (in dit geval is dat deel onderdeel van een blauwe Pagani Zonda Roadster), waarbij de samenstelling van de lak wordt vastgesteld, en in het geval van gebruikte auto’s laat zien wat origineel is en wat niet, en waar voorgaande herstelwerkzaamheden hebben plaatsgevonden.

Een elektronenmicroscoop volgt. Die vult de data van de dieptemeter aan door krasjes zichtbaar te maken die het menselijk oog niet kan zien. De resultaten van deze processen bepalen welke gereedschappen zullen worden gebruikt om de lak effen te maken. We zien een rij vervaarlijk uitziende polijstmachines klaarstaan. De forensische aanpak stopt niet bij gegevens die via usb-kabels in laptops verdwijnen; elk proces krijgt een eigen kleur lapje toegewezen, en dat lapje wordt heel charmant op een lade geplakt, een ouderwets herkenningssysteem in deze hoogtechnologische omgeving.

Als de verf voor het eerst is geschuurd, wordt de glans teruggebracht met zeer geheime substanties die de broers zelf hebben ontwikkeld door middel van tests op hun eigen auto’s, en die van hun familieleden. De goedjes hebben allemaal codenamen, en de samenstelling van de inhoud van de flessen is zelfs niet bekend bij de mensen die ermee werken.

Veel klanten laten het bij deze eerste behandeling, die al zes mille kost, maar de volgende stap is de meest interessante om getuige van te zijn – ook omdat de vers gepolitoerde LaFerrari het lijdend voorwerp is. Lakbeschermingsfolie (PPF), dat beschermt tegen steenslag, is weliswaar geen nieuw concept, maar die van Topaz is een van de meest prijzige, en naar verluidt onzichtbaar; het is een zelfklevend plastic, met een flexibele lak erop, die de folie het gevoel en het uiterlijk moeten geven van echte verf. Het herstelt zichzelf bovendien: krassen die de folie niet hebben gescheurd kunnen worden verwijderd door middel van hitte (een uurtje in de zon is genoeg), en die claim zet Mazin kracht bij door met schuurwol een onschuldige supercar aan te vallen die toevallig in de buurt staat.

Topaz produceert de foliepatronen zelf, en tekent ieder deel van een carrosserie na voordat het elektronisch wordt gereproduceerd en vervolgens als zelfklevend folie wordt geprint en op de auto aangebracht. PPF-expert Gary Wood beschrijft het proces als ‘een poging doen tot het inpakken van een voetbal’; een plat, in essentie tweedimensionaal folie moet glad en perfect om een complexe driedimensionale carrosserie worden heen geplakt. En complexer of lastiger dan de minutieus gevormde aerodynamica van de LaFerrari wordt het niet.

Het is moeilijk om niet naar Gary te kijken als hij aan de slag is; we zien hem de folie aanbrengen op de wielkasten en de motorkap van het wonder uit Maranello, nadat hij de delen eerst met verdunde shampoo heeft gewassen opdat het zelfklevende plastic niet blijft plakken voordat hij de folie op de oppervlakten van de supercar masseert, waarna hij verdunde alcohol gebruikt om de shampoo te verwijderen, zodat het plastic blijft plakken.

Normaliter kost het een dag om een auto te wrappen, maar bij de LaFerrari is dat het dubbele. Als de zon ondergaat, verschijnen er pizza’s en donuts. Deze mannen gaan niet naar huis voor het werk gedaan is. De komst van al dat vettige eten staat ergens haaks op de precieze werkzaamheden die hier worden verricht, en misschien is het daarom wel extra welkom.

Het is makkelijk om je neus op te halen voor mensen die zo veel tijd besteden en geld uitgeven om hun auto wat meer glans te bezorgen – zeker die van een 963 pk sterke hypercar – waar de meesten van ons, als we de kans zouden krijgen, al blij zouden zijn als we een keer in zo’n auto zouden mogen rijden. Maar Nabil stelt ons gerust als hij een typische klant van Topaz beschrijft.

‘We hebben allerhande verschillende klanten, maar de meerderheid wil zijn auto toch wel gewoon gebruiken. De eigenaar van deze 964 RS (een glorieus gerestaureerd exemplaar van de Porsche-vlieggewicht uit de vroege jaren negentig) rijdt er morgen mee terug naar Duitsland. Het is een 964, ja echt, dus een fortuin waard, en hij wil er een beschermende laag over de hele auto heen hebben, omdat hij verwacht er veel kilometers mee te gaan maken. Onze klanten gebruiken hun auto’s; ze zijn niet beschroomd.’ Toch fijn om te horen.