De Citroën Tubik is je huis ver weg van huis. En zonder die eikels van buren van je.
 
Om reizen weer betekenis te geven: nou, dat is een edel doel, nietwaar? Helaas is de Citroën Tubik een conceptcar, en als het om conceptcars gaat, zijn edele doelen doorgaans makkelijk te vinden.
 
Ze worden ook makkelijk uit het oog verloren op het moment dat de schijnwerpers van de autoshows dimmen en het besef inzinkt dat zoiets fantastisch nooit in productie zal worden genomen.
 
Maar laten we onze scepsis onze scepsis laten en de Tubik omhelzen vanwege zijn volstrekte, weergaloze, glorieuze gekte. Het is een concept-busje, jawel, een negenzitter met een uitschuifbare bagagela, deuren die openen in heel vreemde richtingen en stoelen met losse kussentjes. Zou je ‘m niet meteen willen hebben?
 
We komen er zo op terug wat dit heeft te betekenen en of Citroën serieuze plannen met ‘m heeft, maar laten we ‘m eerst even bekijken, laten we even rondneuzen en aan ‘m snuffelen. Het is een zogeheten monobox, geïnspireerd op het Type H uit 1947, Citroëns beroemde golfplatenbusje – dezelfde varkenssnuit, dezelfde vierkantigheid, maar groter, natuurlijk: iets meer dan twee meter hoog en breed, en 4,8 meter lang. Het middelste deel van de Tubik lijkt te zijn gewikkeld in een extra gladde laag – het idee is, aldus Carlo Bonzanigo, hoofd van Citroëns Advanced Design-afdeling, om de technische delen aan voor- en achterkant van de auto te scheiden van de centrale passagierssectie.
 
Jawel, technische delen aan beide kanten – de Tubik gebruikt PSA’s Hybrid4-systeem, met een 160 pk 2,0-liter dieselmotor voorin en de accu/elektrische motor achterin, die nog eens 37 pk levert. Dus heeft ie een lekker laag zwaartepunt, vierwielaandrijving en zo’n 200 pk.
 
Natuurlijk is dit een concept, en is het niet de bedoeling dat ie echt gaat rijden, maar het meest intrigerende deel is sowieso het passagiersgedeelte van de Tubik. De bestuurder is afgescheiden van de rest van de mensen in de Tubik, en heeft een heel eigen ruimte, een cirkelvormige planeet die – vast en zeker als eerbetoon aan sciencefictionfilms uit de jaren vijftig – de Cyclotron heet. Naast hem, voorin, bevindt zich een tweepersoons bankje dat ongeveer zo functioneert zoals de schommelstoel van je oma, maar dan op rails, zodat de bijrijders naar keuze zowel voor- als achteruit kunnen kijken.
 
Daarachter bevinden zich twee rijen voor drie passagiers elk. Behalve dat je er kunt zitten, kun je de middelste bank ook platvouwen zodat hij als tafel kan dienen, of je kunt ‘m zo wegrollen op z’n rails dat ie helemaal verdwijnt, en je een enorme ruimte overhoudt waarmee je kunt doen wat je wilt. Je kunt ‘m ook platleggen en laten aansluiten op de achterste bank waardoor je een soort bed krijgt, al is het te gekromd om er echt op te kunnen slapen. Wel kun je er lekker hangen en loungen en dan naar het scherm kijken dat uit het geribbelde dak rolt. Oh, en als je je zorgen maakt over de ruiten, de Tubik heeft spiegelglas.
 
‘De Tubik zou voor Citroën best kunnen werken – er is geen andere autobouwer die zo’n reputatie heeft op het gebied van innovatie’
 
De toegang wordt verleend door de meest belachelijke deur die we in tijden hebben gezien. Het is een beetje als een privévliegtuig in die zin dat de bovenste helft (die hoewel ie van koolstofvezel is gemaakt 150 kilo weegt) naar boven beweegt en de onderste helft naar de grond en daar een trapje vormt. Geniale gekte, waarover we zeker zijn dat er wetten zullen zijn die een stokje zullen steken voor zoiets in productie kan gaan. Een uitschuifla achter zorgt voor bagageruimte.
 
Maar als de Tubik het antwoord is, wat was dan de vraag?
 
Tijd om Carlo Bonzanigo weer op te voeren. ‘De vraag die we onszelf stelden, was hoe kunnen we op een andere manier nadenken over het transport van een aantal personen met hun bagage, apparatuur en spullen, op een reis waarvan de reis zelf het doel is, en niet de bestemming. En waarom moeten er zo veel mensen mee kunnen? Omdat gezinnen veranderen. Vaak heb je tegenwoordig twee gescheiden ouders, elk met twee of drie kinderen, en als die op stap gaan, willen ze in hun auto alles kunnen doen wat ze normaal thuis in de huiskamer doen.’
 
Bonzanigo ziet de Tubik als een huis ver weg van huis – een beschermende cel die je scheidt van een agressieve maatschappij. ‘En, wellicht zal er op een dag een beschaving ontstaan die leeft zoals de mensen in de Tubik kunnen leven, dat ze wonen in hun auto’s, zoals nomaden.’ Ja. Misschien, Carlo, heel misschien.
 
Dan zou Citroën toch eerst de Tubik, of iets dat erop lijkt, in productie moeten nemen. Een geheel nieuwe kijk op de MPV. Dat is niet onmogelijk. Volkswagen is ook dit pad ingeslagen en bevindt zich zelfs al een stuk verderop (hoewel op een kleinere schaal) met de Bulli, waar de Ford S-Max al elke dag bewijst dat pappies best cool kunnen zijn. Het zou voor Citroën best kunnen werken – er is geen andere autobouwer die zo’n reputatie heeft op het gebied van innovatie, en met de DS-lijn heeft het iets om de Tubik verder te kunnen uitwerken.
 
Wat je altijd moet onthouden van conceptcars is dat er geen garanties zijn. Nergens wordt beloofd dat, behalve op wat autoshows en een tentoonstelling hier of daar, we de Tubik ooit weer te zien zullen krijgen. Citroën kan dit idee best in een kast stoppen en er nooit meer naar omkijken. Anderzijds: we zijn in de non-descripte werkplaats geweest waar de Tubik (toen nog onder de codenaam D11) werd gemaakt en we hebben daar gepraat met het hele team dat eraan werkte, en toen kregen we de indruk dat het er allemaal redelijk serieus aan toeging.
 
Dit is een van de brutaalste en meest verfrissende conceptcars die TopGear in lange tijd heeft gezien. Laten we hopen dat ie zal leiden tot een van de brutaalste en meest verfrissende productieauto’s die we in lange tijd hebben gezien. We duimen.
 
 
Het origineel
(zie foto 10)
 
Het Type H gebruikte onderdelen van de 2CV en Traction Avant en leefde van 1947 tot 1981 – er werden er 473.289 van gebouwd. In aanmerking genomen dat het Type H van net na de oorlog stamt, heb je het bij het rechte eind als je denkt dat er vanwege schaarste en niet vanwege de show gebruik gemaakt werd van golfplaat. De hoofdontwerper die een carrière in de raketindustrie achter de rug had, wist dat als je staal rimpelt (dus ook dun staal), het in stevigheid toeneemt. Dat was slim.

Reacties

Meer van TopGear