Pats, boem, en zet u hem daar maar even neer: dit is de nieuwe Ferrari F12berlinetta!

Ja, oké, sorry hoor – we hadden eerder natuurlijk een ergens (zeg maar op alle autosites) op interweb rondwarend plaatje gepost en waren, enthousiast als we nu eenmaal zijn, volledig meegegaan in de geruchten dat het nieuwe steigerende paradepaardje F620 GT zou gaan heten. Haha, dikke Ferrari-vinger voor al die sukkels: het is dus F12berlinetta, inderdaad zonder spatie tussen de 2 en de b.

De rest van de geruchten blijkt wat beter te kloppen. De nieuwe Capo de Tutte Ferrari levert inderdaad niet minder dan 740 pk, is goed voor een top van ‘meer dan 340 km/u’ en gilt in 3,1 seconden naar 100 km/u. Een verdubbeling van die snelheid is mogelijk in een totaaltijd waarin een gemiddeld GTI’tje net de 100 aantikt: 8,5 seconden. Daar deed een Ferrari F40, ooit toch het summum, 12 seconden over. Maar de F12berlinetta lijkt sowieso gemaakt met maar twee dingen voor ogen: bijzonder zijn en records verpulveren. Zo is hij ook de snelste straatauto op het eigen Fiorano-circuit: een rondje is in 1 minuut 23 geschiedenis.

Dit alles is onder meer te danken aan een splinternieuwe V12-motor die 6.262 cc groot is en dus een specifiek vermogen van 118 pk per liter levert. Hij draait maximaal 8.700 toeren per minuut, wat ook al hoger is dan ooit tevoren en zonder de minste vorm van twijfel een formidabel geluid oplevert. Oja, het maximale koppel bedraagt 690 Nm, waarvan 80 procent al klaarwakker is bij 2.500 tpm. Daarnaast is de nieuwe V12 ook nog eens 30 procent zuiniger dan zijn voorganger. De F12berlinetta weegt dankzij een overmatig gebruik van lichtgewicht materialen (waaronder liefst twaalf verschillende soorten aluminium) maar 1.525 kilo; elke pk hoeft zich dus maar tegen 2,1 kilo aan te bemoeien.

Tweede belangrijke factor is de aerodynamica, waarin Ferrari eveneens het enige hoogtepunt na het andere claimt. Eindeloze uren in de windtunnel leveren een Cw-waarde op van 0,299. Downforce: 123 kilo bij 200 km/u, wat 76 procent meer schijnt te zijn dan bij de 599. Een zogenoemde Aero Bridge voert luchtstromen van de motorkap (nou ja, de voorklep) naar de flanken, waar ze samenwerken met de lucht die van de wielkasten komt om zo extra downforce te creëren. Verder zijn er kleppen die alleen opengaan als de remmen echt koellucht nodig hebben, wat ook weer gunstig is voor de luchtweerstand.

De wegligging: al even ongeëvenaard, als je de Italianen mag geloven. De wielbasis is korter geworden en de motor, dashboard en stoelen zijn lager in de auto geplaatst voor een zo laag mogelijk zwaartepunt. De achterwielophanging en versnellingsbak (uiteraard van het F1-type) zijn zo ontworpen dat ook de achterkant korter kon worden en een gewichtsverhouding van 46-54 (voor-achter) kon worden bereikt.

Klaar met dit cijfergeweld? Mooi – dan is het nu tijd om lekker eindeloos naar de plaatjes te kijken. Want daar hadden we het nog niet eens over gehad: als je het ons vraagt is dit ook nog eens de mooiste Ferrari in jaren.

Reacties